ballada o pewnej panience/ szczepan twardoch

W tym roku nadrabiam zaległości i zapoznaję się z twórczością znanych i docenianych pisarzy, z którymi wcześniej nie miałam do czynienia. Jednym z nich jest Szczepan Twardoch. Autor między innymi "Króla" i "Morfiny" skradł moje serce swoją najnowszą książką, czyli "Balladą o pewnej panience".

"Ballada o pewnej panience" jest zbiorem jedenastu opowiadań, które Twardoch tworzył na przełomie kilku lat. W pierwszym rozdziale znajdziemy oczywiście opowiadanie o tytułowej "panience", natomiast w dalszych częściach poznajemy historie innych osób.Opowiadania są różne, dotyczą innych tematów, które łączy jedna cecha: są niesamowicie wciągające. Według mnie napisanie dobrego opowiadania jest o wiele trudniejszym zadaniem niż napisanie dobrej książki. Zmieścić najważniejsze elementy fabuły na kilkunastu, kilkudziesięciu stronach i sprawić, że zwiążemy się z bohaterami jest nie lada wyzwaniem, któremu autor sprostał w stu procentach!

"Zawsze twierdziła, że nic między nimi nie było, że nawet nie spali ze sobą, chociaż moim zdaniem wszyscy w końcu prześpią się ze wszystkimi, na tym polega życie towarzyskie."

Powiem szczerze, wśród opowiadań jedne podobały mi się bardziej od innych.To raczej oczywiste biorąc pod uwagę ich różnorodność treściową. Pojawiały się te śmieszne, ale też szokujące, wstrząsające, a nawet przerażające - czytając "Balladę" możemy poczuć pełen przekrój emocji. Jeśli chodzi o fabuły opowiadań - niektóre były całkiem proste, inne, z początku "normalne", zostawiały nas po ostatnim zdaniu z myślą  "CO TO BYŁO?!", jedne bardzo dobrze oddawały rzeczywistość, inne z kolei były surrealistyczne. Uważam, że trzeba mieć niesamowity talent żeby tworzyć tak różnorodne fabuły i bohaterów.

"Jakub Biela ma charakter i jest to charakter trudny. Jakub Biela zdaje sobie sprawę z jego trudności, lecz uważa, że lepiej mieć charakter trudny niż żaden."

Najbardziej podobało mi się opowiadanie o Jakubie Bieli. Szczerze? Dawno się tak nie śmiałam czytając książkę. Humor (nierzadko czarny), który pojawia się w "Balladzie o pewnej panience", idealnie trafił w mój gust. Oprócz tego, zachwycił mnie również język jakim operuje Twardoch- czasami ostry, czasami sarkastyczny, ale za każdym razem bardzo oryginalny. Widać, że pisanie nie sprawia autorowi problemu, przychodzi mu  jak oddychanie- całkowicie naturalnie, co odczuwa czytelnik "płynąc" przez strony.  

Jeśli lubicie opowiadania lub cenicie sobie twórczość Twardocha- koniecznie sięgnijcie po "Balladę o pewnej panience". Myślę, że ma ona dużą szansę, aby znaleźć się na mojej liście najlepszych książek roku 2017.





 v