I nie było już nikogo/ Agatha Christie

  

Do twórczości Agathy Christie nie byłam przekonana. Jej "Morderstwo w Orient Expressie" miałam jako lekturę w gimnazjum i nie było to najmilsze spotkanie literackie w moim życiu. I ta pozycja zniechęciła mnie do czytania pozostałych książek tej autorki. Jednak będąc z Aliną w Tak Czytam zostałam skutecznie przekonana do dania Christie drugiej szansy i sięgnęłam po "I nie było już nikogo" (która kosztowała- uwaga, uwaga- 9,90 zł!). To drugie podejście było zdecydowanie dobrym wyborem, a książka bardzo mi się spodobała. Ale zacznijmy od początku...

Dziesięć osób zostało listownie zaproszonych do domu na owianej tajemnicą Wyspie Żołnierzyków. Są to postacie zupełnie różne od siebie, każda wykonuje inny zawód, różnią się też wiekiem, jednak coś łączy losy te osoby i dlatego trafiają do tego miejsca. Wszystko wydaje się być w porządku, do momentu, aż nie przypływają na wyspę i okazuje się, że nie ma na niej właścicieli, którzy rzekomo zaprosili ich do tego miejsca. I teraz coś co musi stać się w każdym kryminale- ginie człowiek. A wszystko znajduje dziwne odzwierciedlenie w pewnym, z pozoru niewinnym, wierszyku...

Agata Christie nie pisze typowych kryminałów. Nie ma tu wybuchów, nie ma sensacji, krwi spływającej po ścianach. Mamy tu jednak fabułę, która jest genialna w swojej prostocie, a także atmosferę, która ze strony na stronę staje się coraz gęstsza. Styl Christie jest dla niej znakiem rozpoznawczym i dobrze kojarzyłam go z "Morderstwa w Orient Expressie", jednak teraz zrobił na mnie bardzo pozytywne wrażenie. Tutaj główną częścią kryminału nie jest nawet pytanie "kto zabił", ale "dlaczego to zrobił", ponieważ motywy zabójstwa w książkach Christie są zawsze najciekawszą sprawą. 

Postacie, które kreuje Agatha Christie są niesamowitymi osobistościami. Spotkamy się tu z młodą kobietą, prawnikiem, który jest przekonany, że jego słowa zawsze są prawe i słuszne, lekarzem, a także z pozostałymi, 7 bohaterami. Ich początkowe zaciekawienie sobą nawzajem, przekształca się w stres i nerwowe spojrzenia na innych z powodu braku zaufania. Taki zabieg, patrzenie jak bohaterowie zmieniają swój stosunek do siebie wraz z postępującą akcją jest bardzo ciekawy i wartościowy dla książki. Pokazuje też naturę człowieka, który boi się, że "będzie następny", stopniowe zezwierzęcenie i to jak czasem ciężko trzymać nerwy na wodzy. 

Literatura tworzona przez Christie jest klasyką kryminału, uważam, że każda osoba, która mówi, że lubi ten typ literatury powinna przeczytać chociaż jedną jej książkę. Ja po kolejną na pewno sięgnę, bo zostałam pozytywnie zaskoczona.