Słońce i jej kwiaty/ Rupi Kaur

Mleko, miód, słońce, jej kwiaty. Te słowa kojarzą nam się w twórczością Rupi Kaur, która swoim pierwszym tomikiem poezji poruszyła pół świata i spowodowała lawinę komentarzy. Zarówno pozytywnych jak i negatywnych. Gdy spytałam się na moim Instagramie co sądzicie o Rupi i jej poezji pojawiły się komentarze i fanów, i przeciwników. Głównym zarzutem nie była sama twórczość autorki, ale nazywanie jej utworów wierszami, poezją. Dlatego też, na potrzeby dzisiejszego postu, będę nazywać twórczość Rupi "utworami" i jako utwory je oceniać. Są one dosyć proste, niektóre nawet jednozdaniowe i zdecydowanie nie jest to poezja jaką poznawaliśmy na lekcjach języka polskiego, jednak jest w nich coś, co przyciąga.

  Oto przepis na życie

      powiedziała moja matka

     trzymając mnie w ramionach gdy płakałam

pomyśl o kwiatach które co roku

sadzisz w ogrodzie

nauczą cię

że ludzie też

muszą zwiędnąć

opaść

zapuścić korzenie

wzejść

by rozkwitnąć

"Słońce i jej kwiaty" to zbiór utworów poszeregowanych według tytułów rozdziałów więdnięcie, opadanie, zapuszczanie korzeni, wschodzenie, rozkwitanie. Rupi Kaur zrobiła to co w "Mleku i miodzie" (którego nie czytałam, ale widziałam mnóstwo zdjęć)- niemalże każdą kartkę opatrzyła prostymi rysunkami, które zdecydowanie urozmaicają treść tomiku i nadają mu szczególnego uroku. Przyznam szczerze, nigdy wcześniej nie spotkałam się z czymś w tym stylu i zdecydowanie przypadło mi to do gustu.

Nie wiem jaka była tematyka "Mleka i miodu", ale w "Słońcu i jej kwiatach" zdecydowanie przeważa kobiecość- i ta smutna, związana z porzuceniem i samotnością, ale też ta silna, gdzie kobiety "nauczyły się chodzić samodzielnie" przez umożliwienie im dostępu do edukacji. Czytelnik razem z Rupi przechodzi przez różne etapy ludzkiego, kobiecego życia- od zwiędnięcia, aż po rozkwit. 

Forma tomiku, zebranie swoich utworów jest bardzo ryzykowne. Z jednej strony można zauważyć negatywy takiego pomysłu- znajdą się te słabe i te mocne, co jednocześnie jest pozytywem- każdy znajdzie coś dla siebie. Tak było też w moim przypadku,  przy niektórych stronach wzruszałam ramionami z obojętnością, krzywiłam twarz z żenady za marnotrawstwo papieru na jedno zdanie, ale niektóre utwory wzbudziły moje emocje. Poczułam je czytając utwór opatrzony podpisem "dzieciobójstwo dziewczynek/ płodobójstwo dziewczynek". Ale nie był to jedyny wiersz Rupi, który przypadł mi do gustu.

Myślę, że w "Słońcu i jej kwiatach" każdy znajdzie coś dla siebie. Niektóre utwory mogą nie przypaść Wam do gustu, mi też pare nie przypadło, ale to całkowicie normalne. Tego typu twórczość zawsze jest ryzykowna, ponieważ każdy czuje inaczej, każdy ma inną wrażliwość, estetykę. Dla jednych wiersze Rupi to zdania, które są podzielone, aby kreować się na poezję, a dla innych to najlepsze co w życiu czytali. I wiecie co jest piękne w literaturze? Że każdemu może podobać się coś innego, każdego zachwyci coś innego, dlatego też jesteśmy różnorodni- dokładnie tak, jak wiersze Rupi Kaur.

Jeśli komuś spodobał się jej pierwszy tomik to myślę, że ten również przypadnie mu do gustu. Natomiast, jeśli nie jesteście pewni, poczytajcie parę utworów w internecie- i wtedy wybierzcie czy chcecie mieć "Słońce i jej kwiaty" na półce. A ja myślę, że nawet dla tych kilku wierszy (utworów) warto po nią sięgnąć.