Scarlet/ Marissa Meyer

Jeśli jesteście ze mną odrobinę dłużej, to wiecie, że "Cinder" Marrisy Meyer absolutnie zawładnęła moim sercem. Po jej lekturze nie mogłam doczekać się drugiej części Sagi Księżycowej- "Scarlet" i przebierałam nogami w dzień jej premiery. Czy jednak dostałam to, na co tak długo oczekiwałam?

"Scarlet" to retelling Czerwonego Kapturka. Mamy czerwonowłosą bohaterkę, jej babcię, a także, jak to w każdej opowieści o Kapturku,Wilka. Spotykamy też ponownie Cinder, czyli Kopciuszka, pół-cyborga, a także okropną władczynię Księżyca- Levanę.

Pewnego dnia babcia Scarlet, Michelle Benoit, znika. Dziewczyna wie, że jej zniknięcie nie jest przypadkowe. Wyrusza na poszukiwania, gdzie po drodze spotyka tajemniczego i czarującego Wilka. Jej podróż w pewnym punkcie łączy się z wyprawą Cinder. Czy z książki opowiadającej o Czerwonym Kapturku i Kopciuszku może wyjść coś dobrego? Tak, ale nie tak dobrego jak z opowieści o samym Kopciuszku. "Cinder" absolutnie mnie oczarowała. Mimo tego, że jest nieco przewidywalna, to wciągnęła mnie od pierwszych stron i nie mogłam przestać jej czytać. Skończyłam w jeden wieczór z wypiekami na twarzy i brakiem pomysłu co powinnam ze sobą zrobić po tak wspaniałej książce. W tym zestawieniu "Scarlet", mimo tego, że jej włosy mają kolor ognia, wypada dosyć blado. Czytając drugą część tej serii ma się wrażenie, że jest ona tylko przygotowaniem, wprowadzeniem do czegoś większego, czyli trzeciej części Sagi Księżycowej- "Cress".

Nie mogę powiedzieć, że "Scarlet" mi się nie spodobała, byłoby to kłamstwo. Jednak przeżywałam ją mniej niż "Cinder". Czytałam nieskupiona, rozkojarzona. Czegoś mi w niej brakowało. Jednak- czy polecam? Tak, bo wierzę, że w każdej serii musi być słabsza część, która będzie preludium przygotowującym nas do pełnej emocji kolejnej książki. I oby tak było!