To, co zostawiła/ Ellen Marie Wiseman

Czy macie czasem tak, że usłyszycie jakąś historię, przeczytacie o czymś i zaczynacie czuć niepokój? Niepokój, przez który oglądacie się za siebie, nie możecie się na niczym skupić, a z nocy zaśnięcie przychodzi Wam z wielkim trudem? W takim właśnie stanie byłam dziś w nocy, po przeczytaniu "To, co zostawiła".


Dwie dziewczyny. Dwie historie. Dwa światy. Mnóstwo problemów. Szpital psychiatryczny i tajemnicza walizka, która połączy ich losy. 



Akcja książki rozpoczyna się w 1995 roku, kiedy poznajemy siedemnastoletnią Izzy Stone, dziewczynę, która nie miała łatwego życia. Matka dziewczyny zabiła jej ukochanego ojca i przebywa w więzieniu. Izzy jednak jest przekonana, że jej mama jest chora psychicznie i potrzebuje pomocy lekarzy, bo nie może uwierzyć w to, że zdrowa osoba mogłaby nie myśleć o konsekwencjach swojego czynu. Po śmierci babci Izzy trafia do kolejnych rodzin zastępczych, gdzie niektórzy traktują ją jak darmową służbę domową.W końcu jednak zostaje adoptowana przez Peg i Harrego, którzy dają dziewczynie namiastkę rodziny. Pewnego dnia wybiera się z przybraną matką do Willard, zamkniętego już szpitala psychicznego, gdzie mają zebrać informacje (Peg i Harry pracują w państwowym muzeum) na temat samego szpitala, jego historii, a także historii pacjentów. W taki sposób Izzy natrafia na walizkę należącą do Clary Cartwright.



Clarę Cartwright poznajemy w roku 1929, jako szczęśliwą, lekko zbuntowaną dziewczynę, której rodzice są bardzo surowi. Ojciec Clary jest właścicielem banku, matka ma firmę odzieżową, żyją w luksusach, więc kiedy dziewczyna oznajmia im, że chce poślubić Bruna, który na nieszczęście nie jest synem wielkiego przedsiębiorcy, rodzice postanawiają odesłać ją do prywatnego szpitala psychiatrycznego.Zostaje potraktowana jak sprzęt domowy, który przestał pasować do otoczenia i należy się go pozbyć. Niestety, krach na giełdzie powoduje, że nie mają już pieniędzy na opłacanie luksusowej kliniki, więc Clara trafia do państwowego ośrodka dla osób chorych psychicznie, Willard.

"To, co zostawiła" jest książką przerażającą, wzruszającą, trzymającą w napięciu. Cieszę się, że czytałam ją w domu, a nie w miejscu publicznym, bo mimika mojej twarzy zmieniała się co stronę. Wykrzywiałam się, śmiałam, płakałam, zaciskałam dłonie na stronach, otwierałam usta ze zdziwienia. Jeśli miałabym podać jedną wadę  to byłby to fakt, że książki nie da się odłożyć i zająć się swoimi sprawami. Zaczynamy żyć historiami Clary i Izzy. Trudno mi też podać gatunek, bo jest to pomieszanie thrillera, obyczajówki i młodzieżówki. Jest to książka o rodzinie, miłości, przyjaźni, chorobie psychicznej, która nawet dziś traktowana jest jako temat tabu, a także przybliża nam mało humanitarne metody, którymi byli "leczeni" pacjenci zamknięci w ośrodkach takich jak Willard.

Jeśli w czytaniu książek chodzi o jakość, a nie o ilość, to mogłabym w tym roku przeczytać tylko "To, co zostawiła", bo zrobiła na mnie ogromne wrażenie.

Jako ciekawostkę powiem, że Willard (Willard Asylum for the Chronic Insane) to prawdziwe miejsce. Metodami, które były w tym miejscu popularne to kąpiele w lodowatej wodzie, a także elektrowstrząsy.

I mam do Was prośbę:
Jeśli kiedyś przeczytacie coś z mojego polecenia i dodacie zdjęcie na instagram to oznaczcie je proszę #czytamzcomebook


Za swój egzemplarz dziękuję wydawnictwu kobiecemu.