Lab girl / hope jahren

Dzień dobry! Dziś przychodzę do Was z recenzją książki, która na długo zostanie w mojej pamięci, czyli "Lab girl". 

Gdy dostałam propozycję recenzji tej książki moje pojęcie o niej było... żadne. Wzięłam ją, jak prawdziwa okładkowa sroka, ze względu na wydanie. Piękna okładka od razu przyciąga nasz wzrok i jestem pewna, że książka będzie krzyczeć do nas z księgarnianych półek "weź mnie!".

Nie wiedziałam też nic o samej Hope Jahren, czyli autorce i głównej postaci "Lab girl", więc żeby trochę Wam przybliżyć jej osobę, jest ona "wielokrotnie nagradzaną biolożką, która od 1996 roku prowadzi niezależne badania w dziedzinie paleontologii"- więcej możecie przeczytać tutaj.

"A teraz wyjrzyjcie przez okno. Czy zauważyliście coś zielonego? Jeśli tak, to wasz wzrok spoczął na jednej z niewielu rzeczy na świecie, których ludzie nie potrafią wytworzyć(...), ale za to bardzo dobrze radzą sobie z jej niszczeniem."

"Lab girl" jest autobiografią, w której autorka prowadzi nas od czasów swojego dzieciństwa, które spędziła w laboratorium swojego ojca, przez studia, pracę w szpitalu, liczne próby wybicia się. Hope Jahren walczy o siebie i o swoje marzenia. Nie miała łatwego życia, tak jak większość kobiet-naukowców. Jest uparta, zdecydowana, a jej życiorys motywujący. Opowieści o swoim życiu przeplata historiami o roślinach, ale robi to w taki sposób, że nie zastanawiamy się nad znaczeniem słów, których używa. Każde drzewo ma jedną (słownie: jedną) szansę, aby zaistnieć, dojrzeć, zawalczyć o siebie. Pokazuje nam, że światy roślin i ludzi od wielu lat się ze sobą splatają, zazębiają i trudno sobie wyobrazić, że mogłoby być inaczej. Ukazuje nam swoją ogromną wrażliwość, pragnąc i w nas nią zaszczepić, abyśmy docenili otaczający nas, zielony świat. Żyjemy z roślinami w symbiozie, tak na prawdę nie zdając sobie sprawy z ich znaczenia, z tego, że po cichu, każdego dnia, o nas dbają.

"(...)wystarczyło jeszcze tylko kilka milionów lat, by wszystkie kontynenty się zazieleniły, najpierw od mokradeł, a następnie od lasów. Trzy miliardy lat ewolucji wydały na świat tylko jedno stworzenie zdolne cofnąć ten proces i sprawić, by nasza planeta stała się znacznie mniej zielona."

"Coś, co było tak trudne, przy odrobinie pomocy przestaje takie być. W odpowiednim miejscu i w odpowiednich warunkach można wreszcie stać się sobą."

Co ważne, historia  Jahren nie porywa od samego początku. Potrzebowałam stu stron żeby zżyć się z autorką, a zarazem zrozumieć jej powściągliwość i ogromny upór. Ale kolejne 300 stron były dla mnie niesamowitym przeżyciem- czytałam, czytałam i nie mogłam się oderwać. Kibicowałam jej w trudnych zmaganiach w laboratorium, z chorobą, z brakiem pieniędzy. W spełnianiu jej marzeń pomaga jej oddany przyjaciel- Bill. Jest on niezwykle ważną częścią życia naszej "lab girl", aczkolwiek nie liczcie na miłosny happy end, bo nie jest to tego typu relacja. Ta książka daje wielkiego motywacyjnego kopa i pokazuje, że jeśli się coś na prawdę kocha i czegoś się chce- to można to osiągnąć. Jeśli ktoś boi się "coachingowego bełkotu"- to spokojnie, tutaj tego nie spotkacie. Samo działanie Hope Jahren jest już samo w sobie inspirujące.

"Koszmar, że stracę laboratorium, był tym straszniejszy, że stanowiło ono moje jedyne skonkretyzowane marzenie."

W mojej "czytelniczej karierze" nie natrafiłam jeszcze na żadną (auto)biografię kobiety, która byłaby naukowcem. Być może, jest to spowodowane zjawiskiem Matyldy (dla tych, którzy chcą się dowiedzieć więcej- zapraszam tutaj i tutaj), które pokazuje dysproporcje pomiędzy uznaniem mężczyzn, a uznaniem kobiet w naukowym gronie.  Sama Hope kilkukrotnie wspomina pytające "co ona tu robi?" spojrzenia mężczyzn podczas pracy nad wspólnym projektem. Mówi, że kobiecie jest o wiele trudniej osiągnąć sukces, a gdy już go osiągnie, niewiele się o tym słyszy.

"Mówiono mi, że nie mogę robić tego, co chcę, ponieważ jestem kobietą, i że pozwolono mi to robić tylko ze względu na to, że nią jestem."



Czy polecam? Tak, tak, tak! Dajcie jej szansę! "Lab girl" jest niesamowitą historią o życiu, ludziach, ich pragnieniach, słabościach, nauce i otaczającej nas naturze.



Premiera: 20. 10